Voor het eerst is in Nederland uitspraak gedaan waarbij het VFR van twee rasverenigingen naast elkaar werden gelegd door de rechter.
Sinds het is toegestaan om meerdere rasverenigingen te hebben voor een en hetzelfde ras blijkt vaak dat verschil in mening bestaat over het gevoerde fokbeleid.
Fokkers kunnen op deze manier van meerdere rasverenigingen lid worden welke het zelfde ras vertegenwoordigen.
Voor zover niet mis, maar wat nu als de fokker in kwestie lid is van beide rasverenigingen A en B
Bij rasvereniging A zijn de regels soepeler en voldoet de teef aan het VFR, bij rasvereniging B voldoet de teef daaraan niet.
De reu van rasvereniging B is een mooie gezonde hond met prima karaktereigenschappen en voldoet aan zowel de regels van rasvereniging A als B en trekt de aandacht van een buitenlandse fokker.
Gezien de afstand wordt Kunstmatige Inseminatie (KI)overwogen en met moverende redenen toegestaan.
Tot zover niets aan de hand.
Echter vereniging B heeft in het fokreglement staan dat voor KI een onderbouwd verzoek ingediend te worden bij het bestuur
De eigenaar van de reu besluit toch over te gaan tot dekken bij de teef waarop het bestuur van vereniging A overgaat tot schorsing.
De eigenaar van de reu is het hiermee volstrekt oneens en stapt naar de rechter.
De rechter stelt echter vereniging A in het gelijk.
De fokker is het daarmee volstrekt oneens en besluit in hoger beroep te gaan.
Zijn stellige overtuiging is dat een dekking bij vereniging B betekent dat beide ouderdieren moeten voldoen aan de regels van vereniging B.
Maar ook in hoger beroep is de rechter het daar niet mee eens.
Personen die lid zijn van meerdere rasverenigingen komt geen keuzevrijheid toe om afhankelijk van de via welke rasvereniging een dekking verloopt regels van de ene of andere vereniging te volgens.
De rechter stelt dat allereerst het belang van art1.2 van het VFR bepaalt dat het VFR voor alle leden van de vereniging in Nederland geldt
Bovendien wijst de rechter op de statutaire doelstelling van de vereniging:
- de instandhouding van en verbetering van het ras.
- de bevordering van de gezondheid en het welzijn van de tot dit ras behorende honden in het algemeen en het voorkomen en bestrijden van erfelijke gebreken binnen dit ras in het bijzonder.
- het bevorderen van een verantwoorde fokkerij.
Dat de eigenaar van de reu zich hieraan niet heeft gehouden wordt verwijtbaar geacht, waarbij de rechter nog aanstipte dat:
De regeling over de screening van de ogentest zijn gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek over gezondheidsproblemen binnen het ras.
Hoewel de eigenaar van de reu van mening is dat de eigenaar van de teef degene is die toestemming moet vragen (Het betrof hier een buitenlandse eigenaar die onder andere regels valt) was de rechter het daar ook niet mee eens en verwierp de rechter deze stelling
De eisen van de eigenaar, die zijn schorsing ongedaan wilde zien en schade vergoeding eiste voor geleden schade werd door de rechter afgewezen,
Aangezien vast is komen te staan dat de eigenaar van de reu inderdaad de regels heeft overtreden, was schorsing door het bestuur rechtvaardig. Geleden schade werd onvoldoende aangetoond en afgewezen.
In hoger beroep wordt bij het in ongelijk gestelde partij de fokker va de reu veroordeeld tot het betalen van de proceskosten .
Het volledige vonnis kun je vinden door op de onderstaande link te klikken.
ECLI:NL:GHSHE:2024:76, Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 200.310.877_01 (rechtspraak.nl)
